En dan ben je
plots twee mensen
die elkaar ooit hebben gekend.
De kale plekken
die straatlantaarns
op het gekneusde wegdek
werpen
als de vergeelde tegels
aan het plafond
van een te dure studio
in een stad waar niemand je kent
waaien in de wind
natte bladeren
van eiken weg.
(c) Leen Raats
Meer poëzie lezen? Ontdek hier mijn bundel ‘Troebel, poëzie voor windstille dagen’
20 gedichten in 20 weken
Ontvang 20 weken lang elke week een gedicht in je mailbox: de tekst, een geluidsopname waarop ik het gedicht voorlees én een uitleg bij het gedicht: hoe het ontstond, waarover het gaat, of een ander bijzonder, persoonlijk verhaal dat je meer inzicht geeft in dit gedicht.
Geef een reactie