Proza en poëzie van Leen Raats
Aan de overkant zit een man
in sportkleding die nooit sport
hij leunt zijn hoofd en pet
in zijn handen op zijn knie
op de vensterbank waar hij wacht
tot hij daarmee klaar is.
Een jonge Elvis schrijdt voorbij
op weg naar Heartbreak Hotel
is hij eenzaam vannacht?
lees meer
Dat we zorgeloos waren, zal ik niet beweren.
Maar je lachte toen je zei
dat je nooit eerder een reiger zag
en ik overwon mijn hoogtevrees.
lees meer
Waar scholeksters brutaal tot het laatste
moment wachten om op te vliegen
voor eilanders die stug hun leven
op enkele vierkante kilometers vormgeven
zoeken steltlopers en strandjutters
bij laagwater naar schatten in het slib.
lees meer
En dan ben je
plots twee mensen
die elkaar ooit hebben gekend.
De kale plekken
die straatlantaarns
op het gekneusde wegdek
werpen
lees meer
Dat moment waarop de zon
nog even vanachter de wolken
komt net voor het ondergaan
na een lange, grijze dag
zo stonden we die avond
aan de rand van een dal
met de wind die onze haren
slechts een eindje meenemen kon.
lees meer
Mijn gedicht 'Blinde woede' staat in de bundel met top 100-gedichten van De Gedichtenwedstrijd 2020. Het juryverslag is zeer lovend, het jurylid in kwestie schrijft zelfs dat hij of zij vindt dat mijn gedicht de eerste prijs verdient. Heel fijn om te lezen, al zou het natuurlijk nog fijner zijn als ik die eerste prijs ook daadwerkelijk had gekregen. 😉
Ontdek hier het gedicht en het verslag.
lees meer
Ik maakte vier digitale poëzieroutes in Hasselt en Zonhoven. Trek de natuur in en luister onderweg naar mijn gedichten.
lees meer
Ook wij bestaan uit lagen.
Zoals dit landschap dat zich
als boeken lezen laat
kromme appelbomen met namen
die klinken als een lied
dat al lang niet meer
over deze heuvels klonk
lees meer
Dit is een stuk uit mijn roman 'De schade beperken', meer bepaald hoofdstuk 7. Waarom hoofdstuk 7? Geen idee, maar geniet ervan!
lees meer
