Ook wij bestaan uit lagen.
Zoals dit landschap dat zich
als boeken lezen laat
kromme appelbomen met namen
die klinken als een lied
dat al lang niet meer
over deze heuvels klonk
lees meer
Leem
Stem jij op mijn roman?
De schade beperken staat op de longlist van de Indie Awards en maakt kans op de juryprijs, die in maart wordt uitgereikt. Maar er is ook een publieksprijs, en daar kan je tot eind februari voor stemmen. Mijn boek dingt mee in de categorieën 'Beste boek van 2020' en 'Mooiste cover'.
lees meer
Vanitas
Vandaag is ze vergankelijk
stroomt als water naar de zee
vloeit met inkt. weigert
vaste vorm aan te nemen.
Hij haakt zijn vingers
zorgvuldig in de hare.
lees meer
Vier poëzieroutes in de Limburgse natuur
Het begon met een digitale poëzieroute die ik op eigen initiatief opzette in een wondermooi stukje van de Mombeekvallei, op de grens tussen Hasselt en Alken.
Natuurpunt Hasselt-Zonhoven vroeg me of ik ook zoiets wilde maken voor hun andere gebieden. Dat wilde ik, want wandelen en poëzie schrijven – en al wandelend poëzie schrijven – behoren tot mijn favoriete bezigheden.
Dus schreef ik de afgelopen twee maanden tien gedichten over drie natuurgebieden in Hasselt en Zonhoven. Dit is het resultaat!
lees meer
Poëzieroute in Tommelen (Hasselt)
Op vraag van Natuurpunt Hasselt-Zonhoven maakte ik een digitale poëzieroute in natuurgebied Tommelen. Ik schreef drie gedichten over dit bijzondere gebied en wat dit landschap in me losmaakt.
lees meer
Digitale poëzieroute aan de Mombeek
Ik maakte een gratis, digitale poëzieroute in de Mombeekvallei.
lees meer
Koningsplein, Antwerpen
De dag komt langzaam tot leven
over een haastig gesloten plein
als de plooien in haar rok.
Op zorgvuldig uitgekozen schoenen wacht ze
ziet een man die verlegen de nacht
en zijn hond uitlaat.
lees meer
De openingsscène van mijn roman ‘De schade beperken’
Deze keer zou ze niet terugkrabbelen. Wil Heerenveen maakte haar rode sportfiets zorgvuldig vast met een dik kettingslot. Alsof iemand het in zijn hoofd zou halen om hier een fiets te stelen.
Camerabewaking. Wet van 21 maart 2007, waarschuwde een bord aan de ingang van het hypermoderne gebouw. Wil haalde een hand door haar haren en trok de kraag van haar hemd recht. Ze moest dit doen. Voor Elke en voor zichzelf.
Haar schoenen tikten luid op de steriel ogende tegels van de inkomhal. De onthaalbediende, een man met grijs haar en dunne lippen, keek haar zwijgend aan.
‘Goedendag, ik kom voor Elke Jansen.’
‘Vrouwenvleugel?’
lees meer
Sognefjord, Noorwegen
Een man vraagt me
de weg naar huis.
Ik weet niet waar hij woont
zeg dat het water hier
wel duizend meter diep is
en toch haast rimpelloos.
lees meer
Oude bomen verplant men niet
Zoveel vrienden en kennissen had ze zien uitdoven van zodra ze uit hun vertrouwde omgeving werden weggerukt.
Kranige vrouwen, die decennialang met verweerde handen in de aarde hadden gewroet, vodden uitgewrongen en groenten ingemaakt in weckpotten, die zich plots niet meer konden wassen zonder hulp. Sterke bomen, wier wortels zo gewend waren aan de vertrouwde grond waarin ze waren opgegroeid, dat ze gedoemd waren om uit te drogen van zodra ze verplant werden.
lees meer