‘Ruis’ in de Karestraat

Al welgeteld tien jaar doe ik mee aan Karestraat Gedichtenstraat, een leuk initiatief van Alice Ponsaerts en haar man Julien. Elk jaar toveren ze hun straat in Zelem een maand lang om tot een Gedichtenstraat. Ook dit jaar mocht ik weer meedoen. Dit jaar was het thema vriendschap. Ik zond mijn gedicht 'Ruis' in. En dan krijg je als bedankje een boekje met de gedichten en een handgeschreven kaartje erbij en weet je weer waarom je dit allemaal doet. Zo leuk! Lees hier mijn gedicht.

lees meer

Cumulus

Ik lanceerde mijn digitale bundel Cumulus. Verwacht nog niet eerder verschenen poëzie van mijn hand, maar ook foto’s en links naar audiobestanden waarop ik de gedichten voorlees.

lees meer

De eerste twee hoofdstukken van Solitaire Bomen

Het is donker in de raamloze inkomhal. Wanneer ze de deur opent, stroomt de koude buitenlucht naar binnen.
  Gina blijft in de deuropening staan, wrijft over haar blote armen. Ze heeft nog niet geslapen en weet dat dat niet zal lukken. De eerste nacht kan ze nooit slapen. Het is al ver voorbij middernacht, maar de lucht is bijna even blauw als vanmiddag, al lijkt er een matte vernislaag overheen te liggen.

Ze zou terug naar boven kunnen gaan, onder de lakens kruipen, de minibar leegdrinken en urenlang doelloos zappen langs Amerikaanse zenders die de hele nacht documentaires uitzenden over vliegtuigcrashes, piramides en onopgeloste mysteries uit de oudheid. Maar er is iets wat aan haar trekt. Ze moet naar buiten.

lees meer

Jonge sla

Ik overleefde lockdowns en startups
interimregeringen en vaste relaties
drie kledingmaten, zeven bezettingen van K3
zoutloze frieten en babyborrels zonder alcohol.

Ik doorstond aanslagen van de belastingdienst
Black Fridays en wittebroodsweken
ABBA-reünies en deathmetalmoshpits
met niet meer kleerscheuren
dan ik voorheen al had.

lees meer

De eenzame man

Ze komen vooral bij valavond. Ze duiken op in de schemering, samen met de reeën en vossen. Maar waar de dieren rustig over de heide zwerven en om de paar stappen blijven staan om te grazen of rond te kijken, zetten zij rechtstreeks koers naar de Eenzame Man, een massieve rots die zich als een soort schiereiland uit de Atlantische Oceaan verheft, met rondom golven die borrelen, kolken en met veel kabaal op de grillige vingers van het vasteland te pletter slaan.

  John weet niet wat hen naar deze plek lokt. De kustlijn van Cornwall telt talloze rotsformaties en steile kliffen. Waarom dan net deze? Heeft het te maken met de naam, die volgens sommigen terug te voeren is op de Kelten, die deze contreien bevolkten van voor het begin van onze jaartelling?

  Door de jaren heen ontwikkelde John een instinct dat hem waarschuwt wanneer er iemand op komst is. Dan staat hij op de uitkijk achter zijn raam. Hij herkent hen al van ver, aan hun manier van wandelen, die hen onmiskenbaar van recreanten onderscheidt. Ze gaan recht op hun doel af, maar toch langzaam. Alsof iets in hun lichaam of geest nog weerstand biedt. Het kost John dan slechts enkele minuten om zijn schoenen en jas aan te schieten en de natuurlijke, stenen trap te beklimmen die van zijn huisje naar de top van de Eenzame Man voert. Hij wacht tot ze naar de rand lopen en nadert hen rustig maar vastberaden. De timing is cruciaal.

lees meer

Mijn gedicht ‘Balts’ staat in de top 100 van De Gedichtenwedstrijd

Al sinds 2011 doe ik mee aan De Gedichtenwedstrijd, die toen nog Turing Gedichtenwedstrijd heette. De balans van 10 jaar deelnemen: 23 gedichten in de top 1.000, waarvan drie in de top 100. Dit jaar is mijn beste prestatie tot nog toe, met maar liefst zes gedichten in de top 1.000, waarvan één in de top 100. Helaas kan ik niet aanwezig zijn bij de prijsuitreiking dit jaar, maar dat is nauwelijks een domper op de feestvreugde.

Lees hier het gedicht waarmee ik dit jaar in de top 100 sta.

lees meer

Powered by WordPress.com. door Anders Noren.

Omhoog ↑