Nu de afstand tussen ons
tastbaar is geworden
als een muur zonder voegen
verlangen we naar iets
dat groter is dan onszelf.
lees meer
Social distance
Bijzonder
Raymond schilde de aardappelen en spoelde ze zorgvuldig een voor een onder de kraan. Het water voor de boontjes kookte al. Hij had zijn groenten het liefst gekookt. Dat was niet naar de zin van zijn dochter, die gekookte groenten saai en smakeloos vond. Tegenwoordig moest eten een speciaal smaakje hebben. Alles moest bijzonder zijn.
Raymond had nog nooit iets bijzonders gedaan. Zijn hele leven, dat ondertussen ruim tweeënzestig jaar duurde, was een aaneenschakeling geweest van normale activiteiten. Inwisselbare dagen in saaie weken in jaren waarin nooit iets opzienbarends gebeurde. Dat vond Raymond prima. Als hem toch iets overkwam dat het navertellen waard was, dan gebeurde dat ondanks en zeker niet dankzij hem.
lees meer
Essen
Alles is hier trager
over kasseibanen langs het spoor
in de nylonkousen
van slenterende oma's en huisvrouwen
met grote tassen die praten
over koetjes, kalfjes
en de rosse plekken in het gras
lees meer
Boomhut
Tante Sonja verorberde een koffiekoek met chocolade en pudding. Ze had haar te strakke, zwarte jurk aan. Die droeg ze al jaren bij elke familieaangelegenheid, van begrafenissen tot communiefeestjes. En elke keer leek hij nog wat strakker rond haar almaar uitdijende lijf te zitten. Daphne wilde Dylan aanstoten, toen de realiteit voor de zoveelste keer met een schok tot haar doordrong.
lees meer
Hotel Hampshire Amsterdam
Maandagochtend, 8u35
De hakken van haar dure schoenen
graven zich
in het pas gestofzuigde tapijt.
Ze heeft meer mannen
dan er in dit hotel logeren
lief gehad
lees meer
Rik
Hij kwam ter wereld op 31 december 1999. Om tien voor twaalf, om precies te zijn. Alsof hij koste wat kost nog in de twintigste eeuw geboren wilde worden.
We hebben hem nooit leren lopen. Op een dag stond hij gewoon recht in zijn wiegje. Een paar weken later rende hij al door het huis. Ik heb hem nooit zien vallen. Rik was de eerste van de klas die zijn eigen naam kon schrijven. Hij bindt zijn schoenveters sinds hij drie is. Hij is nooit een dag ziek geweest. Geen mazelen of waterpokken, zelfs geen griep.
lees meer
Teenage love
We zwalpen tussen lichamen
en hun schaduwen
die ik zogezegd niet zie
drinken bier zonder schuim
checken onze Facebook
en mijden elkaars blik.
lees meer
Sint-Hubertusplein, Runkst
Op het plein waar ze niet opgroeide
kijkt men elkaar op maandagochtend
over dunne schuimkragen
slechts zelden in de ogen.
Terneergeslagen mannen wachten
op de bus, vrouwen met kleine hondjes
en trolleys vol afgeprijsd kattenvoer.
lees meer
Een hoofdstuk uit mijn roman
Dit is een stuk uit mijn roman 'De schade beperken', meer bepaald hoofdstuk 7. Waarom hoofdstuk 7? Geen idee, maar geniet ervan!
lees meer
Oud briefje
Lucy zat op de bovenste trede van de trap. Ze bewoog haar arm in de straal zonlicht die door het glas van de voordeur naar binnen viel. Het licht danste over haar huid.
De harde stemmen van haar ouders galmden door het huis. Ze wilde het niet horen. Toch kon ze niet anders dan luisteren. Het ging nu al maanden zo. Elke keer werden de stemmen luider, de woorden gemener. Het leek wel alsof haar ouders andere mensen werden wanneer ze kwaad waren. Slechte mensen, die elkaar pijn wilden doen. Soms droomde Lucy dat ze ’s ochtends beneden kwam en twee monsters in de keuken aantrof.
lees meer