Raymond schilde de aardappelen en spoelde ze zorgvuldig een voor een onder de kraan. Het water voor de boontjes kookte al. Hij had zijn groenten het liefst gekookt. Dat was niet naar de zin van zijn dochter, die gekookte groenten saai en smakeloos vond. Tegenwoordig moest eten een speciaal smaakje hebben. Alles moest bijzonder zijn.

Raymond had nog nooit iets bijzonders gedaan. Zijn hele leven, dat ondertussen ruim tweeënzestig jaar duurde, was een aaneenschakeling geweest van normale activiteiten. Inwisselbare dagen in saaie weken in jaren waarin nooit iets opzienbarends gebeurde. Dat vond Raymond prima. Als hem toch iets overkwam dat het navertellen waard was, dan gebeurde dat ondanks en zeker niet dankzij hem.

lees meer

Tante Sonja verorberde een koffiekoek met chocolade en pudding. Ze had haar te strakke, zwarte jurk aan. Die droeg ze al jaren bij elke familieaangelegenheid, van begrafenissen tot communiefeestjes. En elke keer leek hij nog wat strakker rond haar almaar uitdijende lijf te zitten. Daphne wilde Dylan aanstoten, toen de realiteit voor de zoveelste keer met een schok tot haar doordrong.

lees meer

Hij kwam ter wereld op 31 december 1999. Om tien voor twaalf, om precies te zijn. Alsof hij koste wat kost nog in de twintigste eeuw geboren wilde worden.

We hebben hem nooit leren lopen. Op een dag stond hij gewoon recht in zijn wiegje. Een paar weken later rende hij al door het huis. Ik heb hem nooit zien vallen. Rik was de eerste van de klas die zijn eigen naam kon schrijven. Hij bindt zijn schoenveters sinds hij drie is. Hij is nooit een dag ziek geweest. Geen mazelen of waterpokken, zelfs geen griep.

lees meer