Veel lezen. Dat is dé tip die zowat elke schrijver je zal geven wanneer je hem of haar om schrijftips vraagt. Absoluut geen slecht advies, maar er is één reden die ik niemand hoor noemen. En die heeft niets te maken met woordenschat of stijlgevoel, maar met magie.

Juist ja, magie.

lees meer

Wil het maar niet lukken om je boek af te werken? Loop je na dertig, vijftig of honderd bladzijden vast? Heb je het verrekte ding al vijf keer herwerkt, maar lijkt er nog steeds iets te haperen? Of weet je gewoon niet waar te beginnen?

Een schema kan je redding zijn. Zie jezelf als een regisseur die scènes voor zijn film uitdenkt. Steven Spielberg of George Lucas beginnen toch ook niet zomaar in het wilde weg te filmen? Schema’s maken is een essentieel en leuk onderdeel van het creatieve proces. Nee, echt!

lees meer

Waar haal je je inspiratie? Hoe schrijf je poëzie? Dat zijn de twee vragen die ik – en met mij elke dichter die ooit deze aarde bewandelde – regelmatig te horen krijg. Je zou denken dat ik ondertussen een pasklaar antwoord heb, maar om heel eerlijk te zijn, vind ik het nog altijd moeilijk om uit te leggen hoe mijn gedichten tot stand komen.

Daarom hield ik het bij voor een aantal gedichten. Met een van die stukjes poëzie won ik onlangs de Guido Wulms Poëzieprijs 2020, waarop ik me herinnerde dat ik alle voorgaande versies bijhield! Het was ontzettend leuk om die zelf te herlezen.

lees meer

Er zijn heel wat uitdagende aspecten aan het schrijven van een boek. Het begin schrijven, het midden schrijven en het einde schrijven, om er maar drie te noemen. Eerder schreef ik al een blog over de redenen waarom ik meestal met het einde begin. Maar hoe begin je daar dan aan?

lees meer

Wanneer ik een roman of kortverhaal schrijf, ligt het einde vaak al heel vroeg in het schrijfproces vast. Vroeger was dat vooral in mijn hoofd, tegenwoordig schrijf ik die laatste bladzijde meestal echt uit. Ik weet wie mijn personages zijn, wat ze willen, hoe het verhaal begint en hoe het zal eindigen. De rest is een kwestie van gevolg en actie, van naar die laatste scénes toewerken. Met voldoende ademruimte voor frivole zijsprongetjes en wendingen die ik zelf niet had zien aankomen, maar toch met dat uiteindelijke doel voor ogen.

lees meer

De wagon is opvallend leeg, ik heb een plaats van vier personen helemaal voor mezelf. Mijn schaarse medepassagiers hullen zich in stilzwijgen. Het is lang geleden dat er nog zo’n perfecte schrijfcondities op de trein heersten.

lees meer

Het lijkt wel alsof de meeste mensen denken dat schrijvers automatisch goed kunnen voorlezen. In een ideale wereld zou dat misschien ook zo zijn. Ik ken echter schrijvers die prachtige verhalen of gedichten schrijven, maar ze eigenlijk helemaal niet zo goed kunnen brengen – of gewoon niet graag op een podium staan. Ik ken ook mensen die zelf niet schrijven, maar die andermans werk prachtig weten brengen. Dit is waarom ik dat niet erg vind.

lees meer

Er zijn heel wat mogelijke redenen waarom dat boek dat je zo graag wilt schrijven er nog niet is. De meest vervelende en hardnekkige reden die ik regelmatig hoor, is een gebrek aan zelfvertrouwen. Zal het wel goed genoeg zijn? Wie wil dit in godsnaam lezen? Dit soort gedachten horen erbij en hoeven eigenlijk geen probleem te vormen – zolang we ons er maar niet door laten tegenhouden.

lees meer