Twee jaar geleden, tijdens een zoveelste lockdown, volgde ik een online cursus literatuur bij Lidewijde Parijs. Elke week namen we een ander werk uit de wereldliteratuur onder de loep. Tijdens die lessen bleek al dat Lidewijde niet enkel heel belezen is, maar ook mooie verbindingen weet te leggen tussen boeken, stijlen, schrijvers – en deze te linken aan hun culturele context. Onwijs boeiend!
Met ‘Een gedicht is ook maar een ding – een eigenzinnige speurtocht door de Nederlandstalige poëzie’, duikt ze de geschiedenis van de poëzie in. Zonder al te technisch te worden, laat ze zien hoe een gedicht opgebouwd is. Ze haalt er heel wat klassiekers bij, tot aan middeleeuwse poëzie toe, maar heeft het net zo goed over moderne dichters.
Eindeloos boeiend vind ik de stukken waar het gaat over de rol die poëzie in vroegere tijden speelde – en die veel ruimer en groter was dan haar hedendaagse functie – al begint daar stilaan weer verandering in te komen door de heropleving van de spoken word, een traditie die in feite zo oud is als de mensheid zelf.
De begeestering en liefde voor poëzie, die duidelijk doorheen de hoofdstukken sijpelen, maken Een gedicht is ook maar een ding tot een must read. Echt zo’n boek om op je nachtkastje te leggen om af en toe een stukje in te lezen, dit rustig te laten bezinken en er nog even over na te denken. Net zoals een poëziebundel, dus…
Ik moest ook regelmatig stoppen met lezen omdat ik zoveel zin en inspiratie kreeg om zelf poëzie te schrijven. 🙂
Een gedicht is ook maar een ding
Geef een reactie