Ook wij bestaan uit lagen.
Zoals dit landschap dat zich
als boeken lezen laat
kromme appelbomen met namen
die klinken als een lied
dat al lang niet meer
over deze heuvels klonk
rottend fruit in vochtig gras
waar ooit ladders en grootvaders
aan knoestige stammen opklommen
uitgeholde wegen
als ingesleten verdriet.
We zoeken zwerfkeien
afgerond door een zee
die hier voor mensenheugenis
in warme golven vloeide
vinden krijten karkassen van wezens
die niet meer bestaan.
Ons rest slechts een afdruk.
(c) Leen Raats
Schrijf je zelf poëzie en wil je hier nog beter in worden? Bekijk dan zeker eens mijn e-book ‘Schrijf belachelijk goede gedichten’.
Geef een reactie