Hier sta ik aan de rand
van een zomerdag. adem rood
zoek houvast.
Meer is het niet. een kind
dat ik was. vond geen schelpen
maar gebroken glas.
Komt de wind
dan zal ik zwerven
in een bries die vleugels gaf
valt de avond
dan zal ik zalven
wat in me schemert, wat met mij barst
breekt de nacht aan
dan zal ik zwijgen
koel als een meer, diep als een graf.
Hier sta ik aan de rand
van een zomerdag.
(c) Leen Raats
Dit is een van de gedichten uit mijn bundel Troebel.
20 gedichten in 20 weken
Ontvang 20 weken lang elke week een gedicht in je mailbox: de tekst, een geluidsopname waarop ik het gedicht voorlees én een uitleg bij het gedicht: hoe het ontstond, waarover het gaat, of een ander bijzonder, persoonlijk verhaal dat je meer inzicht geeft in dit gedicht.
Geef een reactie