Wie nu nog danst
op eelt en eksterogen
teert op lauw bier
en verschaalde dromen
geborgen in de waan
van het moment.
Wie nu nog danst
denkt dat niemand kijkt
of hoopt stiekem van wel
in het licht van goedkope spots
wanen we ons halfgoden
van een tijdelijke wereld
de nacht omhult ons
als een deken.
Wie nu nog danst
wil eigenlijk vliegen
onder een middernachtzon
zwemmen in helder water.
Wie nu nog danst
wil zichzelf vergeten
lachen naar vreemden
die geen vragen stellen
zijn zonder reden.
Wie nu nog danst
wil ergens
niet bij stilstaan.
© Leen Raats
Meer poëzie van Leen Raats lezen? Dat kan. In mijn bundel Troebel.
20 gedichten in 20 weken
Ontvang 20 weken lang elke week een gedicht in je mailbox: de tekst, een geluidsopname waarop ik het gedicht voorlees én een uitleg bij het gedicht: hoe het ontstond, waarover het gaat, of een ander bijzonder, persoonlijk verhaal dat je meer inzicht geeft in dit gedicht.
Geef een reactie