Enkele jaren lang postte ik met de onregelmaat van een haperende klok korte verhalen, fragmenten van langere verhalen en poëzie op mijn Facebookpagina. Daarnaast onderhield ik nog twee andere pagina’s op ’s werelds meest bekende én verguisde netwerk.
En ook op mijn persoonlijke pagina’s postte ik meer muziekvideo’s, foto’s en meningen-over-zowat-alles-waar-ik-me-eigenlijk-niet-druk-over-zou-moeten-maken dan me lief is.
Het knaagde al een tijdje. Dat ik te vaak op dat blauwe icoontje drukte, te veel tijd en vooral te veel energie in iets triviaal stopte dat twee decennia geleden zelfs nog niet bestond. Tijdens een heerlijke rondreis van drie weken door Engeland en Wales met mijn vriend, nam ik het besluit dat ik al veel te lang uitstelde: mijn persoonlijke account stopzetten en mijn drie pagina’s opdoeken. Een volledig en definitief afscheid van Facebook.
Ik wil iedereen die me door de jaren heen via Facebook heeft gevolgd en gesteund van harte bedanken. Ik hoop dat jullie me blijven volgen.
En neen, ik weet voortaan niet langer dat die vage kennis die ik al zeven jaar niet meer zag vanmorgen twee sneden glutenvrij Waldkornbrood met suikervrije bosbessenconfituur heeft gegeten, maar ik heb al ergere dingen meegemaakt en zal ook dit schrijnend gemis ongetwijfeld te boven komen.
In ruil krijg ik een eenvoudiger leven met meer échte momenten en minder oppervlakkige communicatie, en vooral: meer tijd om te leven en te schrijven.
Een van de dingen die ik sindsdien heb geschreven, is mijn roman ‘De schade beperken’. Wil jij gratis de eerste twee hoofdstukken lezen?
Geef een reactie