Dit jaar stootte ik met vier gedichten door tot in de tweede ronde van de Turing Gedichtenwedstrijd. Hieronder kan je het juryrapport lezen. Het bijzondere is dat de eerste versies van deze gedichten allemaal op dezelfde dag tot stand kwamen, in een vakantiehuisje aan de Noorse Sognefjord.
- Over ‘Huis van dochters’
De knappe vondsten stapelen zich op in dit gedicht: de voor het gevoel altijd aanwezige bergen, de naamsgift van de Noorse boerderijen, het meditatieve van het zich mengende zoute en zoete water. Je toont hier een sterk gevoel voor compositie en slaagt erin om je taal heel beheerst en minimalistisch te spinnen rond de centrale thematiek van het (verlangen naar) thuiszijn. Sterk gedicht, waarvoor dank! - Over ‘Vik I Sogn’
Een minimalistisch gedicht dat overeind blijft dankzij z’n sfeerschepping. Veel woorden worden hier niet aan vuil gemaakt, wat het gevoel van ijsschotsen en fjorden enkel versterkt. Knap hoe er in zo weinig woorden een heel levensverhaal te lezen valt, tot het ‘nu’. - Over ‘Sognefjord, Noorwegen’
De ontmoeting van de ik en de onbekende man is interessant, hoe ze een dialoog voeren zonder echt te spreken. Ineens worden zij een stel (ipv 2 individuen) tegenover de blik van de ander. De verstilling is goed neergezet, het landschap voelbaar. Maar het gedicht ontbeert een ontwikkeling, en het einde zou wat minder afgerond kunnen zijn. - Over ‘Myrkdal’
Mooie natuurbeelden. Eerder klassieke thematiek en sobere woordenschat, maar fijnzinnig uitgewerkt. Erg zinnelijk. Het werkt in op de verbeelding. De laatste strofe is treffend.
Dit is het uitzicht uit het raam van het vakantiehuisje waar ik bovenstaande gedichten schreef. Allemaal op dezelfde dag. Het was een productieve dag, maar je zou voor minder…
Geef een reactie