Al welgeteld tien jaar doe ik mee aan Karestraat Gedichtenstraat, een leuk initiatief van Alice Ponsaerts en haar man Julien. Elk jaar toveren ze hun straat in Zelem een maand lang om tot Gedichtenstraat. Ook dit jaar mocht ik weer meedoen. Dit jaar was het thema vriendschap. Ik zond mijn gedicht ‘Ruis’ in. En dan krijg je als bedankje een boekje met de gedichten en een handgeschreven kaartje erbij en weet je weer waarom je dit allemaal doet. Zo leuk! Lees hier mijn gedicht.
Ruis
Alles welbeschouwd weet ik dat ik helemaal
geen aanspraak op je gezelschap te maken heb
je mij niets verschuldigd bent, ik aanvankelijk je naam
zelfs niet kon onthouden. Je was lang niet meer
dan iemand die ik ooit al eens gezien had, ergens.
Toch. Hoe je bleef aandringen op vriendschap, me overtuigde
dat het wel op een of andere ster moest geschreven staan
onze levens zo gelijklopend niet over rozen. Hoe je mij tot mijn verbazing
leek te bewonderen om dingen die ik zelf niet zag, nog steeds niet zie.
Hoe je steeds meer op mij ging lijken, tot het bijna griezelig werd.
En hoe dat dan allemaal ophield op een dag,
ik weet niet precies dewelke.
Je straalt nog steeds op foto’s, zoekt naar helden en vleugels
maar ik herken je lach niet meer.
Op lege dagen spoel ik in mijn hoofd
onze laatste gesprekken terug, op zoek naar ruis.
(c) Leen Raats
Geef een reactie