‘When the music hits
I feel no pain at all.’ – Rancid
Het is de muziek die me redde
op lange dagen onder het dakvenster
van een tochtig rijhuis in een straat
waar niemand me wilde kennen.
’s Nachts loste ik op in menigten
als suiker in koffie. Onzichtbaar
maar overal gleed mijn schaduw
langs gevels, over drempels waar riffs
schreeuwden in de woordloze wanhoop
die enkel rockers en poëten begrijpen.
Weer thuis sloop ik langs muren
waarachter iedereen sliep, hield mijn adem in
wanneer de trap kraakte, mijn voet
zwevend boven een trede.
(c) Leen Raats
Geef een reactie