Vijfhonderd. Dat is een heleboel boeken. Dat wist ik natuurlijk op voorhand. En toch was het even schrikken, toen de chauffeur van Drukkerij Chapo de deur van zijn camionette opende. ‘Ja, die hele pallet is voor jou.’
Slik. Daar stonden ze dan, op mijn oprit. Vierentwintig dozen. Het boeken sjouwen kon beginnen!
Mijn armen deden er de volgende dag nog pijn van – daar gaat de illusie dat ik getrainde spieren heb dankzij de pilates, ha!
Het hoort er allemaal bij, als je alles zelf doet. DIY!
Het kan nog ‘erger’. Van Woudapen, mijn ondertussen uitverkochte natuurdoeboek, liet ik duizend exemplaren drukken én dat boek was groter en zwaarder. Een jaar later stonden er nog dozen in mijn woonkamer. Wanneer iemand me vroeg hoe het met mijn boek ging, dacht ik spontaan aan die muur van bruine dozen met daarop het label ‘Woudapen, 12 exemplaren’. Soms had ik zin om die stomme dozen een welgemeende trap te geven.
Soit, ik ben heel erg blij dat De schade beperken er is – zelfs een dag vroeger dan beloofd. Dat gevoel wanneer je die eerste doos opent, dat boek eruit neemt en doorbladert… Onbeschrijfelijk! Het is niet mijn eerste boek (maar wel mijn eerste roman!), maar het blijft een geweldige ervaring om het resultaat van een jaar hard werken in handen te houden. Om nog maar te zwijgen over de geur. Ja, ik ben zo iemand die aan boeken ruikt.
De komende weken zal je dit soort taferelen vaker zien ten huizen Raats: dozen en gewatteerde enveloppen vol boeken, klaar om op te sturen. Jiiihaaaa!
Benieuwd? Hier ontdek je alles over De schade beperken – de eerste roman ter wereld met een soundtrack.
Geef een reactie