‘Place to be’ is een van de elf verhalen uit mijn bundel Vloedlijn. In deze blogreeks deel ik met jullie het achterliggende verhaal van de verhalen uit die bundel. Waar gaan ze over, en waar, wanneer en waarom kwamen ze tot stand?
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Dat je lacht naar wildvreemden, maar er diep vanbinnen een leegheid zit die nooit helemaal weg gaat.
Dat je danst omdat je ergens niet bij stil wilt staan, zingt om de stemmen in je hoofd niet te horen, je wilt geloven dat de wereld een mooie plek is, dat alles wat we doen een hoger doel dient, nut heeft – ook al weet je beter.
She needs you like she need her tranqs to tell her that the world is clean.
De inspiratie voor het decor van dit verhaal – het fictieve danscafé The Pink Panther – komt uit de combinatie van een studentencafé in Tilburg waar we weleens iets eten voor we naar een optreden in de 013 of The Little Devil gaan en het café Pink Flamingo in Gent. En nog wat fantasie, natuurlijk. Want zonder fantasie zijn we verloren, niet enkel als schrijver, maar ook als mens.
Dit verhaal wordt voortgestuwd door Alice, mijn favoriete Sisters of Mercy-nummer. Zanger Andrew Eldritch vat perfect samen waar het om draait:
Promise her a definition
tell her where the rain will fall
tell her where the sun shines bright
and tell her she can have it all
today. today.
Vertoeven deze mensen, ridders van de dansvloer, strijders onder de discobol, in een permanente ontkenningsfase? Of zijn zij het net die als enigen de ware kunst van het leven verstaan: leren dansen op de perfecte maat van het moment, ook al zijn er verder enkel valse noten te horen? Is het leven niet meer dan een aaneenschakeling van momenten waar je wat van moet zien te maken?
Ik vraag het me af.
Stel jij je ook weleens zo’n vragen? Lees Vloedlijn en vind de antwoorden. Of nog meer vragen.
Geef een reactie