De Gemeente Lanaken organiseerde, voor de tiende keer, de Hilarion Thans Poëzieprijs. Maar liefst 300 auteurs stuurden samen 432 gedichten in. Mijn gedicht ‘Wat ik mijn innerlijk kind wil zeggen’ was een van de 9 genomineerde gedichten.
Gisterenavond werden de winnaars bekendgemaakt op een tot in de puntjes verzorgde prijsuitreiking. De eerste prijs ging naar Geert Lemahieu. Bert Deben sleepte de tweede prijs in de wacht en Hugo Verstraeten maakte het erepodium compleet. Proficiat, winnaars!
Hieronder mijn gedicht. Bij het samenstellen van de wedstrijdbundel heeft iemand mijn witregels opgegeten, dus voeg ik ze hierbij even opnieuw toe. 😉
Wat ik mijn innerlijk kind wil zeggen
Je bent veilig nu ik er ben
spieren gegroeid, rug recht,
vuisten klaar.
Niemand raakt je nog.
Ik weet het doet pijn, nog steeds
dat je niet gezien werd, er niet mocht zijn
maar ik zie je. Ik zie je.
Maak je over mij maar geen zorgen
ik ben gehard door lege dagen
alleen op een zolderkamer
in een huis zonder moeder
onder een deken van rouw.
Ik weet, het voelt alsof niemand van je houdt
maar ik ben er, ik vecht voor je. Ik zie je.
Ik zie je.
(c) Leen Raats
Little Dizzy Orchestra zorgde voor sfeervolle, muzikale omlijsting, burgemeester Marino Keulen reikte de prijzen uit en deelde zijn liefde voor literatuur en Maren Lambrichts praatte alles vlot aan elkaar.
heel mooi en leuke kennismaking ook gisteren, groetjes bert & ruud