Je leven is niet meer dan een aaneenschakeling van momenten. Nu stap je van een oude trein op een winderig perron in een stad die niet meer de jouwe is.
De man ziet je. Herkent je aan je manier van wandelen. Je blijft voor hem staan en wacht. Hij maakt aanstalten om je te omhelzen, maar bedenkt zich. Zijn armen hangen als dode slangen langs zijn lichaam.
Je moet iemand anders worden. Alles wat je tot nog toe bent geweest, was niet meer dan voorbereiding. Een kladversie van jezelf.
Aankomsttijd: 14u19. Slechts dertien minuten en elf jaar te laat.
(c) Leen Raats
Geef een reactie