Wij zijn eilanden
die onbewogen wachten
op wat komen gaat
golven beuken
nauwelijks voelbaar
op onze kusten in.
Geen meeuw die krijst
of wij antwoorden
met stug stilzwijgen
geen ongekende verte
ontgaat onze blik.
Het is het land
dat de zee vorm geeft.
Tussen onze vingers
ruist het ruime sop.
(c) Leen Raats
20 gedichten in 20 weken
Ontvang 20 weken lang elke week een gedicht in je mailbox: de tekst, een geluidsopname waarop ik het gedicht voorlees én een uitleg bij het gedicht: hoe het ontstond, waarover het gaat, of een ander bijzonder, persoonlijk verhaal dat je meer inzicht geeft in dit gedicht.
Geef een reactie