Het was lang geleden dat ik nog eens een boek in één ruk uitlas, maar bij Heideduvel was het raak. Ik zag de cover toevallig passeren op Hebban.nl en was meteen geïntrigeerd. Horror van Nederlandse bodem, die zich afspeelt op de Kalmthoutse heide, op een boogscheut van waar mijn eigen heimat ligt: dat moest ik gewoon lezen, zeker omdat ik vroeger nogal dweepte met Stephen King en (Aziatische) horrorfilms.
Zonder lang aarzelen heb ik het boek besteld en twee dagen later zat ik een hele vrijdagavond aan de pagina’s gekluisterd. Faber moet niet onderdoen voor de Amerikaanse grootmeesters van het genre. Ze schreef een verhaal dat goed in elkaar zit en dat je vooral kippenvel bezorgd vanaf de eerste bladzijde. Het verhaal is een pak origineler dan je misschien van dit genre zou verwachten en de plot draaide toch nog anders uit dan verwacht. Knap!
Ik las het boek op mijn slaapkamer – terwijl mijn vriend beneden naar voetbal zat te kijken – op een winderige avond. Toen de deur van de slaapkamer plots vanzelf open vloog terwijl ik net midden in een van de vele bloedstollend spannende scènes van het boek zat, schrok ik me halfdood.
Die nacht lag ik nog lang naar het plafond te kijken, mijn oren gespitst. Waren dat voetstappen op zolder?
Het is vooral omwille van de ijzersterke, originele plot dat je dit boek moet lezen. Een absolute aanrader voor elke horrorfanaat die weleens wat anders wil dan de Amerikaanse eenheidsworst. Met sterke wortels in Nederlandse legendes.
Geef een reactie