Nieuws

Schemer

We hadden elkaar toevallig ontmoet en zouden elkaar toevallig weer uit het oog verliezen. Dat was de afspraak. We hielden niet van afscheid nemen.

We waren vaak bang. Boven alles vreesden we de ochtend. We waren schepselen van de nacht. Overdag scholen we in donkere kamers, met de gordijnen gesloten om de warme zomerdagen buiten te houden. Pas wanneer het begon te schemeren, werden we actief. Dan zwermden we als vliegen uit over de stad die we onze thuis noemden. We vonden elkaar. Afspreken deden we nooit. Het was een kleine stad.

lees meer

0

Schrijven, een heerlijke marteling

Ik hoor weleens schrijvers verzuchten dat ze een hekel hebben aan schrijven. Of dat het een hele strijd is. Een opgave. Dat ze maar niet aan hun bureau kunnen blijven zitten om eindelijk dat verhaal in één lange flow op papier te zetten. Eerlijk? Ik hou van schrijven en geniet intens van het hele proces.

lees meer

0

Witte verwondering

Ik word wakker in een witte wereld. Twee eksters maken kabaal in de tuin, terroriseren de mussen, mezen en vinken die hier hele dagen af en aan vliegen om van de zaadjes te snoepen die mijn vriend met grenzeloze toewijding aanbiedt. Normaal gezien wagen ze zich niet zo dicht bij het huis, maar het lijkt wel alsof de sneeuw iets in hen heeft wakker gemaakt.

lees meer

0

Inspirerende teringherrie

‘Je haalt je inspiratie toch niet uit metal?’ Het is een vraag die ik de laatste tijd wel vaker krijg. Veel heeft natuurlijk te maken met mijn nieuwe boek: mijn roman De schade beperken die drijft op metal, punk en andere teringherrie. Het antwoord? Ik haal absoluut inspiratie uit metal. Meer zelfs: ik ken geen enkele andere muziekstijl die zo inspirerend werkt.

lees meer

0

Nazomer

Het was eind september en drieëntwintig graden. De geur van bijna uitgebloeide hortensia’s hing in de lucht. Denise harkte de verkleurde bladeren van de hazelaars bijeen. Haar blik viel op de vele paddenstoelen die deze week in haar tuin waren opgedoken, als ongenode gasten die zo zelden op bezoek kwamen dat hun komst steeds met grote vreugde gepaard ging.

Ergens huilde een baby. De boer aan de overkant had zijn maïs nog niet geoogst. Hier en daar hadden mensen al pompoenen voor de deur liggen, maar ook de parasols waren weer bovengehaald. Eerder vandaag had ze de kinderen van Thomassen zelfs onder luid gejoel in een plastic zwembadje zien plonsen.

lees meer

0

Over eenzame fietsers en hindoegoden

Mijn roman is klaar, de vormgever is ermee aan de slag en binnenkort wordt het boek gedrukt. En dat verkondig ik te pas en te onpas aan iedereen die het (niet) wil horen. De laatste tijd krijg ik daarop vaak reacties van mensen die me prijzen om mijn doorzettingsvermogen. En dat doet me deugd, want ik ben inderdaad een doorzetter, maar ik ben ook ontzettend moe.

lees meer

2

Een WordPress.com website.

Omhoog ↑