We hadden elkaar toevallig ontmoet en zouden elkaar toevallig weer uit het oog verliezen. Dat was de afspraak. We hielden niet van afscheid nemen.

We waren vaak bang. Boven alles vreesden we de ochtend. We waren schepselen van de nacht. Overdag scholen we in donkere kamers, met de gordijnen gesloten om de warme zomerdagen buiten te houden. Pas wanneer het begon te schemeren, werden we actief. Dan zwermden we als vliegen uit over de stad die we onze thuis noemden. We vonden elkaar. Afspreken deden we nooit. Het was een kleine stad.

lees meer

Het was eind september en drieëntwintig graden. De geur van bijna uitgebloeide hortensia’s hing in de lucht. Denise harkte de verkleurde bladeren van de hazelaars bijeen. Haar blik viel op de vele paddenstoelen die deze week in haar tuin waren opgedoken, als ongenode gasten die zo zelden op bezoek kwamen dat hun komst steeds met grote vreugde gepaard ging.

Ergens huilde een baby. De boer aan de overkant had zijn maïs nog niet geoogst. Hier en daar hadden mensen al pompoenen voor de deur liggen, maar ook de parasols waren weer bovengehaald. Eerder vandaag had ze de kinderen van Thomassen zelfs onder luid gejoel in een plastic zwembadje zien plonsen.

lees meer

Margot staat aan de tramhalte. In haar ene hand houdt ze een pluchen konijn, dat ze stevig tegen zich aandrukt. Haar andere hand zit gekneld in die van mama. Mama draagt haar lange, bruine jas. Hij reikt bijna tot aan haar enkels. In die jas lijkt ze wel een koningin. Mama is zenuwachtig. Margot kijkt reikhalzend om. Waar blijft papa toch?

Een tram komt rinkelend en denderend aanrollen. Het trapje is hoog. Een man met grijs haar helpt mama met haar grote koffer. Ze gaan niet op reis. Dat heeft mama haar al twee keer gezegd.

lees meer

Het was druk in het strafstudielokaal. Meneer Mertens keek haar streng aan. ‘Vertel me maar eens waarom je Kevin hebt geslagen. Wat voor gevoel het je geeft om iemand pijn te doen. Vijftig regels.’
Veerle kauwde op haar pen. Het gaf haar helemaal geen gevoel, Kevin pijn doen. Ze had gewoon die lach van zijn mond willen vegen.

Je moeder is dood. Zijn woorden sneden door open wonden. Een witte waas trok voor haar ogen. Haar knokkels tegen zijn kaak. Bot tegen bot. Ze liet zich oppeppen door de jongens die joelend om hen heen stonden.

lees meer