Toen mijn vriend en ik deze zomer in Schotland waren, pikte ik een boek op in een winkel aan een tankstation: ’The woman who lied’ van Claire Douglas, een Britse schrijfster. Ik was op zoek naar wat oppervlakkig leesvertier voor op vakantie en had me voorgenomen om weer meer in het Engels te lezen.
Veel had ik er niet van verwacht. Ik was echter aangenaam verrast. Het zijn spannende verhalen die weten boeien, met veel plotwendingen. De personages en de beschreven plekken zijn levensecht en ik hou van de sfeer die haar boeken oproepen. Douglas heeft geen tenenkrommende actiescènes of overdreven intriges nodig om spanning op te wekken. Haar verhalen voelen nergens ongeloofwaardig aan.
‘The woman who lied’ heeft een schrijfster als hoofdpersonage – iets wat mij, niet zo verbazingwekkend waarschijnlijk, steeds intrigeert. Het leest een beetje als een klassieke Whodunit, waarbij je op zoek gaat naar de persoon die scènes uit de thrillers van hoofdpersonage Emilia Ward kopieert om haar op stang te jagen – en die uiteindelijk zelfs een moord pleegt. Mogelijk gaat het om een seriemoordenaar. Of is het niet dezelfde persoon?
Ik las de originele, Engelse versie.
Ik las het boek in sneltempo uit en kocht nadien meteen een tweede boek van haar hand: ‘The couple at number nine’. In dit boek trekken Saffy en Tom in hun droomhuis, dat nog van Saffy’s grootmoeder is geweest. Maar wanneer de arbeiders op twee lichamen stoten in de tuin, neemt het leven van Saffy en Tom een dramatische wending – zeker wanneer blijkt dat de lichamen toebehoren aan een man en vrouw die vermoord zijn in de jaren ’70, op het moment dat Saffy’s grootmoeder in het huisje woonde.
Wat volgt is een intrigerend verhaal vol onderhuidse spanning, knagende onzekerheden en straffe maar geloofwaardige plotwendingen.
Ook hiervan las ik de originele, Engelse versie.
Je kan beide boeken onder meer bestellen via bol.com
Geef een reactie