Al sinds 2011 doe ik mee aan De Gedichtenwedstrijd, die toen nog Turing Gedichtenwedstrijd heette. De balans van 10 jaar deelnemen: 23 gedichten in de top 1.000, waarvan drie in de top 100. Dit jaar is mijn beste prestatie tot nog toe, met maar liefst zes gedichten in de top 1.000, waarvan één in de top 100. Helaas kan ik niet aanwezig zijn bij de prijsuitreiking dit jaar, maar dat is nauwelijks een domper op de feestvreugde. De eerste prijs ging naar Ruth Lasters.
Met onderstaand gedicht behaalde ik dit jaar de top 100.
Balts
Ik verbeeld me weleens dat de slaap
ook op mij wacht. Al is hij wellicht
te trots om dat toe te geven
zoals we om elkaar heen dansen
in een nachtelijk ballet
kraanvogels op vrijersvoeten
zwanenmeer op stelten.
Ergens droomt een man van de dag
dat hij me ontmoet op het strand
van zo’n zuiderse bestemming die draait
op prostitutie, kinderarbeid en toerisme.
Later stockeren we plastic kerstbomen
op een zolderkamer, sparen zegeltjes
voor braadpannen waar we naar kijken
wanneer we afhaalmaaltijden eten.
Zo iemand die nog niet weet
hoe ik eruitzie, zijn hand die de weg
naar mijn huid niet vindt, mijn naam
al op het puntje van zijn tong.
(c) Leen Raats
Juryrapport: Sterk eigenzinnig gedicht. Begint met een verpersoonlijking van de slaap, een originele insteek. Het gedicht glijdt dan naar het personage van een droomfiguur waar de ‘ik’ door gebiologeerd is. De relatie is niet zo’n geweldig succes, knap én humoristisch gesuggereerd door ‘braadpannen waar we naar kijken / wanneer we afhaalmaaltijden eten.’ De slotstrofe ventileert beeldrijk zowel verlangen als breekbare verwachtingen.
Topprestatie weer! Proficiat!
Bedankt, Laurien!